çıxıntı

çıxıntı
1) выступ, выступающая часть чего-нибудь; 2) анат. отросток.

Азербайджанско-русский словарь. — Баку. . 1984.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Смотреть что такое "çıxıntı" в других словарях:

  • çıxıntı — is. Bir şeyin irəli çıxmış, qalxıq hissəsi. Qayanın çıxıntısı. Girinti və çıxıntı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • girinti-çıxıntı — is. Səthin düz olmaması, hündür və batıq olması …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dilcik — is. Kiçik dil. // Dilə oxşar çıxıntı. Ayanın qına keçən hissəsində pərdəşəkilli dilcik adlanan çıxıntı olur. H. Qədirov …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mahmız — is. <ər.> 1. Xoruz və bəzi başqa quşların ayaqlarının arxasında sivri buynuz çıxıntısı. Xoruzun mahmızı sınıb. 2. Minik heyvanlarını mahmızlamaq üçün çəkmənin dabanına taxılan şişdişli kiçicik dəmir çarx. Mahmız vurmaq – atı, iti yerisin… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dişəg — (İmişli) dəyirman daşındakı girinti çıxıntı, dişlər. – Dəyirman daşında dişəg olır dəni əzməgə …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • incıx — I (Kürdəmir, Qazax) haçadırnaqlı heyvanların ayaqlarının dalındakı çıxıntı. – İnəyin incığı qanıyıf. – Camışın incığı qırıldı (Qazax) II (Zaqatala) topuq sümüyü …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • moda — I (Cəbrayıl, Zəngilan) ot topası. – Beş altı modadan bir taya əmələ gəlir (Cəbrayıl) II (Oğuz) iri qoz. – Saqqa qoz oyununda moda qoznan, çətənə qoznan oynuyullar III (Çənbərək) boyunduruğun orta hissəsində zənciri saxlayan çıxıntı. –… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • siv — I (Cəlilabad) balta sapının əyri hissəsində çıxıntı. – Baltanın dik yerü oley, özi də əgri olan yerü, biz ona deyüg siv II (Masallı) künc …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • sivəx’ — (Gədəbəy) qapı tayını çərçivənin alt və üst tərəflərinə bənd edən çıxıntı. – Sivəx’ qapının çərçivəsinə vuruloy …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • təbçəh — (Culfa) belin tiyəsinin üst tərəfində ayaq qoymaq üçün çıxıntı …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • til — I (Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Tovuz) 1. uc, zirvə 2. hündür (tərəf). – Dərə:n o tərəfi döş oloy, bu tərəfi til oloy. – Ağacın başına ağacın tili deillər də (Xanlar) II (Meğri) ələ öyrənmiş. – Xə:l til quzu kimin hara gedirəm düşer dalımcan III… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»